"มิตรภาพ สร้างง่าย แต่การรักษามิตรภาพให้คงอยู่เป็นเรื่องที่ยาก"
เคยมีใครบางคนพูดประโยคนี้กับฉัน.และฉันเองก็พยามคิดตาม.. คงจะเป็นเรื่องจริง...เพราะการเริ่มต้นสร้างมิตรภาพที่ดีกับใครสักคนสำหรับฉันแล้วเพียงแค่เราเต็มใจที่จะหยิบยื่นมิตรภาพที่ดีให้กับเค้า..เมื่อเค้ารับรู้ได้เราก็จะได้รับมิตรภาพที่ดีตอบกลับมา..ฉันคิดเสมอว่าถ้าเราอยากให้ใครสักคนดีกับเรา..เราก็ต้องดีกับเค้าก่อน..ถ้าเราอยากให้ใครสักคนรักเรา..เราก็ต้องรู้จักให้ความรักกับเค้าก่อน.. แต่การรักษามิตรภาพให้คงอยู่เป็นเรื่องที่ยาก..เพราะเราต้องดูแลและเอาใจใส่..เหมือนกับปลูกต้นไม้สักต้น เราก็ต้องเอาใจใส่รดน้ำพรวนดิน..ใส่ปุ๋ยเพื่อให้ต้นไม้เจริญเติบโต..
มิตรภาพสำหรับฉัน..คงเริ่มต้นจากคำว่า..เพื่อน ..เมื่อผูกพันกันมากขึ้นก็จะเปลี่ยนเป็น..เพื่อนสนิท..และเมื่อเราสนิทและรู้ใจกันมากขึ้นก็จะเปลี่ยนเป็น..เพื่อนรัก..ฉันไม่รู้หรอกว่าจะมีใครสักคนรู้สึกเหมือนกับฉันมั้ย..? ว่าเพื่อนสนิทกับเพื่อนรัก..ให้ความหมายที่แตกต่างกัน เพราะคำว่าเพื่อนรักสำหรับฉันคือส่วนผสมของคำว่า เพื่อนสนิท กับความรัก..นั่นเอง..
เพื่อนรักของฉัน..มิตรภาพของเราแน่นอนว่าต้องเริ่มจากความเป็นเพื่อน...ก่อนหน้านั้นฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าตัวฉันเองจะสนิทกับเค้าได้มากมายขนาดนี้..จนกระทั่งเมื่อฉันได้รู้จักและเข้าใจในความเป็นตัวตนของอีกฝ่าย..จึงรู้สึกผูกพันและก่อเกิดเป็นความรัก..ในแบบที่เพื่อนคนหนึ่งพึงมีให้กับเพื่อนอีกคนหนึ่ง..หนังสือ..และข้อคิดต่าง ๆ ที่ฉันรู้จักและเคยอ่านมา..ให้นิยามของคำว่าเพื่อนในแบบต่าง ๆ มากมาย..แต่คำนิยามเหล่านั้น..อาจน้อยเกินไปเมื่อคุณได้มีเพื่อนรักสักคนอย่างฉัน..
มีอยู่ครั้งนึงที่เราแลกไดอารี่กันอ่าน..เป็นเค้าเองที่เป็นตัวต้นคิด..โดยตกลงกันไว้ว่าเมื่อเขียนครบ 3 เดือนเมื่อไหร่..เราจะต้องแลกกันอ่านและต้องเขียนจากความรู้สึกข้างในของตัวตนของอีกคนจริง ๆ ..แต่พอเวลา เกือบ..1 เดือนผ่านไป ไดอารี่ของเค้าก็ยังคงว่างเปล่า..มีแต่ฉันคนเดียวที่ยังคงเขียนไปเรื่อย ๆ ..(ก็เข้าใจนะว่าไม่ค่อยชอบเขียนบันทึกเท่าไหร่) แต่ไม่เป็นไร..เพราะฉันมีแผน..ฉันรู้ว่าเค้าต้องไปดูงานที่กุ้ยหลินหลายวัน..อย่างน้อยก็เกือบ 1 อาทิตย์ เค้าถามฉันว่า "อยากได้ของฝากอะไรมั้ย?..."ฉันตอบไปว่า "ไม่ต้องซื้อของฝากอะไรมาให้หรอก..เพียงแต่ว่าระหว่างที่ตัวเองอยู่ที่นั่น..เขียนบันทึกมาให้เค้าอ่านก็พอแล้ว..จะได้เหมือนเค้าไปกับตัวเองด้วยไง..คิดว่าถ้ารอตัวเองเขียนบันทึก 3 เดือน...เค้าคงไม่ได้อ่านหรอก อิ อิ.."
จนกระทั่งถึงวันที่เค้ากลับมา..เค้ายื่นสมุดบันทึกให้กับฉันโดยที่ฉันยังไม่ทันทวงเลยด้วยซ้ำ.. "นี่ เค้าเขียนมาให้แล้ว.." ดูท่าทางเขิน ๆ ของเค้าแล้วฉันอดหัวเราะไม่ได้..ใครจะไปรู้ว่าสาวลุย ไปไหนไปกัน แบบเพื่อนของฉันจะเขินเป็นกับเค้าด้วย 55 
พอฉันเปิดอ่าน..ตั้งแต่วันแรกที่เค้าไปถึงที่นั่นแต่ละวันเค้าเขียนอะไรไม่มาก..แต่ฉันคิดว่ามันไม่สำคัญเท่ากับข้อความที่อยู่ในนั้นหรอก..ถึงตัวหนังสือจะโย้เย้เพราะคนเขียนง่วงนอน..แต่ฉันก็รู้สึกดีที่ได้อ่านข้อความเหล่านั้นผ่านลายมือนี้..เพื่อนรักของฉันทำให้ฉันค้นพบว่า..กลิ่นเครื่องบินก็เก็บมาฝากกันได้ด้วย..ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้กลิ่นของมันจริง ๆ (เพราะคงจะระเหยไปในระหว่างทาง ) แต่มันก็ทำให้ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันได้เดินทางไปพร้อมกับเค้า..และฉันก็ค้นพบอีกว่า..อาหารจานโปรดของฉันอร่อยกว่าที่กุ้ยหลินเป็นไหน ๆ ถึงแม้ว่าในเมืองไทยจะเป็นอาหารที่แสนจะธรรมดา ..ขอบใจมากนะเพื่อนรัก.. 
เวลาที่เราห่างกัน..บ่อยครั้งที่เค้ามักจะโทรมาเล่าว่าเค้ากำลังกินอะไรอยู่...
พร้อมกับบอกฉันว่าแล้วจะกินเผื่อตัวเองนะ..
และฉันเองก็เช่นกัน..เวลาที่ไปเที่ยวกับครอบครัว..ฉันมักจะโทรไปเล่า
ให้เค้าฟังว่าฉันอยู่ที่ไหน.. แล้วก็จะบอกกับเค้าว่า...แล้วฉันจะเที่ยวเผื่อ..
เวลาที่ฉันทุกข์ใจ..เค้าก็จะรับฟังและเล่าเรื่องตลก ๆ
หรือทำอะไรตลก ๆ เพื่อให้ฉันหัวเราะ..
และฉันเองก็เช่นกัน..เวลาที่เห็นเค้าทุกข์ใจ..ถึงรู้ว่ามุขของตัวเองจะฝืดแค่ไหน..
แต่ก็เอาออกมาใช้เพราะแค่อยากเห็นรอยยิ้มของเค้า.. 
"มิตรภาพ สร้างขึ้นง่าย..แต่การรักษามิตรภาพให้คงอยู่เป็นเรื่องที่ยาก.." ประโยคนี้สำหรับฉันแล้วถึงแม้มันจะเป็นเรื่องจริง..แต่สำหรับเพื่อนรักของฉันแล้วมันคงไม่ยากเกินกำลังสำหรับฉัน..เพราะฉันจะรักษามันให้อยู่กับฉันตลอดไป..
.jpg)